من عشق را در تو
 تو را در دل
دل را در موقع تپیدن
و تپیدن را بخاطر تو دوست دارم

من غم را در سکوت
سکوت را در شب
وشب را در بستر
و بستر را برای اندیشیدن بخاطر تو دوست دارم

من بهار را بخاطر شکوفه هایش
زندگی را بخاطر زیبایی اش
و زیبایی اش را بخاطر تو دوست دارم


من دنیا را بخاطر خدایش
خدایی که تو را خلق کرد دوست دارم

برگرفته از: وبلاگ دوست خوبم ارام

با هر قدمی که بر میداری ،

صدای خرد شدن برگ های پاییزی به گوش میرسد.

اون صدا ، فقط  یه صدا نیست..

بغض پاییز است!

پاییز ناامیدی که بی بهار ، چشم انتظار زمستانی سرد است.

سلام ای کسی که برای من ارزش دو دنیا رو داری

عشقم بد نبود میامدی و یک پیام میگذاشتی به جای گردش تو اینترنت و سرچ موارد بی خود  بیا و برای من پیام بذار

خیلی دلم گرفته اصلا طاقت شنیدن صدای تو ندارم وقتی از من دوری وقتی می دونم امشب چه اتفاق فجیعی می خواد برای تو بی افتد

دعا کن بتونم حرفهام رو برای تو بزنم

امشب در حد مرگ تنهام و حتی دل خدا هم برای من نمی سوزه

امشب به حدی تنهام که فقط می خوام گریه کنم و این اشک هیچ وقت بند نیاد

خیلی سخته ته مونده امید و آزو و توانایی رو جمع کنی تا برای تنها کسی بذاری که خیلی دوستش داری اما زمانی این کارو می کنی اون اصلا توجه به تو نداره

خیلی سخته وقتی می شینی و می بینی تمام زندگیت تصمیم هایی که گرفتی همه باطل بوده

اصلا حالم خوب نیست فشارهای زندگی از یک طرف ، بیماری تو از یک طرف ، دوری از تو یک طرف و....نمی دونم چه باید بکنم

تلاش می کنم تو تشویق کنم به سلامتی خودت اهمیت بدی ! اما دریغ از توجه تو !!؟ اصلا متوجه می شی اگر تو مریض باشی مرگ من فرا می رسه ؟؟؟!

این رو بدون برام سخته برات بنویسم چون الان تو جایی هستی که من رو می کشه .

ای کاش تو ....

دوستت دارم

بازهم بی کسی رو چاره کردیم . . .

سرکلاس دو خط سياه موازي روي تخته کشيد!! خط اولي به دومي گفت ما مي توانيم زندگي خوبي داشته باشيم ..!! دومي قلبش تپيد و لرزان گفت : بهترين زندگي!!! در همان زمان معلم بلند فرياد زد : " دو خط موازي هيچگاه به هم نمي رسند" و بچه ها هم تکرار کردند: ....دو خط موازي هيچگاه به هم نمي رسند مگر آنکه يکي از آن دو براي رسيدن به ديگري خود را بشکند !!

از ديو و دد ملول بود و با چراغ گرد شهر مي گشت.در جست و جوي انسان بود.گفتند:نگرد كه ما گشته ايم و آنچه مي جويي يافت مي نشود.

به سراغ من اگر مي آييد

سلام خدا

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم،

دیشب دوباره
گویا خودم را خواب دیدم:
در آسمان پر می‌کشیدم
و لا‌به‌لای ابرها پرواز می‌کردم
و صبح چون از جا پریدم
در رختخوابم
یک مشت پر دیدم
یک مشت پر، گرم و پراکنده
پایین بالش
در رختخواب من نفس می‌زد
آن‌گاه با خمیازه‌ای ناباورانه
بر شانه‌های خسته‌ام دستی کشیدم
بر شانه‌هایم
انگار جای خالی چیزی...
چیزی شبیه بال
احساس می‌کردم

خوب فکر کن که من توی تنهایات تو دل تنگیات کی بودم برات و  تا کجا موندم به پای تو

وقتی هستی آنقدر محو تماشا و در کنار تو بودن هستم  که از گذر سریع لحظات غافل می شوم
دوست دارم این لحظات کنار هم بودن را تا بی نهایت ادامه دهم...
وقتی هستی همه چیز "تو" می شود و من سراپا چشم
نمیدانی... نمیدانم.. هیچ کس نمی داند  که چه قدر عاشقت هستم
چه قدر برای کنار تو بودن پرپر میزنم
چه قدر همیشه نگرانت هستم
همیشه چشم به راهت هستم
خدایا این عشق پاک را از ما مگیر
هر روز بر این عشق فزونی بخش و آن را شعله ور تر کن

میخوام بگم دوستت دارم ولی روم نمیشه
این دل بیقرار من یه لحظه آروم نمیشه

تو مثل راز پاییزی ومن رنگ زمستانم
چگونه دل اسیرت شد قسم به شب نمی دانم
تو مثل شمعدانی ها پراز رازی و زیبایی
ومن در پیش چشمان تو مشتی خاک گلدانم
تو دریای ترینی ، آبی وآرام وبی پایان
ومن موج گرفتاری اسیر دست طوفانم
تو مثل آسمانی مهربان وآبی وشفاف
ومن درآرزوی قطره های پاک بارانم
نمی دانم چه باید کرد با این روح آشفته
به فریادم برس ای عشق من امشب پریشانم
تو دنیای منی بی انتها وساکت وسر شار
ومن تنها دراین دنیای دوراز غصه مهمانم
تو مثل مرز احساسی قشنگ و دور ونامعلوم
ومن درحسرت دیدار چشمت رو به پایانم
تو مثل مرهمی به بال بی جان کبوتر ها
ومن هم یک کبوتر تشنه  باران درمانم
بمان امشب کنار لحظه های بی قراری من
ببین با تو چه روئیایی ست رنگ شوق چشمانم
شبی یک شاخه نیلوفر به دست آبیت دادم
هنوز ازعطر دستانت پراز شوق است دستانم
تو فکر خواب گل هایی که یک شب باد ویران کرد
ومن خواب ترا می بینم ولبخند پنهانم
تو مثل لحظه ی هستی که باران تازه می گیرد
ومن مرغی که ازعشقت فقط بی تاب وحیرانم
تو می آیی ومن گل می دهم درسایه چشمت
وبعد ازتو منم با غصه های قلب می سوزانم
تو مثل چشمه اشکی که از یک ابر می بارد
ومن تنها ترین نیلوفر رو به گلستانم
شبست ونغمه مهتاب ومرغان سفر کرده
وشاید یک مد کمرنگ ازشعری که می خوانم
تمام آرزوهایم زمانی سبز می گردد
که تو یک شب بگویی ، دوستم داری تو ، می دانم
غروب آخرشعرم پراز آرامش دریاست
ومن امشب قسم خوردم تو را هرگز نرنجانم
به جان هرچه عاشق توی این دنیای پرغوغاست
قدم بگذار روی کوچه های قلب ویرانم
بدون تو شبی تنها وبی فانوس خواهم مرد

اي نگاهت نخي از مخمل و از ابريشم
چند وقت است که هر شب به تو مي انديشم

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطردود لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بفشیه بنفشه ها دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم

تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه خودت ، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ...دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم...دوست می دارم

آواره

بیچاره من که بعد تو آواره می شم
باورم نمی شه که رفتی از پیشم
روزا می گذشتن برام اما به سختی
اومدم به دیدنت اما تو رفتی
چاره ی درد من ، مرگم رسیده
اینجا حتی قبله هم صبرم نمی ده
اومدم نذارم عشقتو ببازی
اما این رسمش نبود مهمون نوازی
آره این رسمش نبود مهمون نوازی

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست میدارم

تو را به خاطر عطر نان گرم
برای برفی که آب می شود دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت
لبخندی که مهو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم
تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
برای پشت کردن به آرزوهای مهال
به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به خاطر دود لاله های وحشی
به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان
برای بنفشیه بنفشه ها دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم
تو برای لبخند تلخ لحظه ها
پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم
تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم
اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم
تو را به اندازه خودت ، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ... دوست می دارم
تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ... دوست می دارم
تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم... دوست می دارم...

بر گرفته از وبلاگ دوست خوبم باران

 مگذار كه عشق ،

 به عادتِ دوست داشتن تبديل شود !

مگذار كه حتي آب دادنِ گلهاي باغچه ، 

 به عادتِ آب دادنِ

گلهاي باغچه بدل شود !

عشق ، عادت به دوست داشتن

 و سخت دوست داشتنِ ديگري نيست ،

  پيوسته نو كردنِ خواستني ست

كه خود پيوسته ، خواهانِ نو شدن است

  و ديگرگون شدن.

تازگي ،

 ذاتِ عشق است

 و طراوت ،

  بافتِ عشق .

 چگونه مي شود تازگي و طراوت را

از عشق گرفت

 و

  عشق همچنان عشق بماند ؟

عشق، تن به فراموشي نمي سپارد ،

  مگر يك بار براي هميشه .

جامِ بلور ،

  تنها يك بار مي شكند .

 ميتوان شكسته اش را

 تكه هايش را ،

 نگه داشت .

 اما شكسته هاي جام ،

آن تكه هاي تيزِ برَنده ،

 ديگر جام نيست .

احتياط بايد كرد .

همه چيز كهنه ميشود

و اگر كمي كوتاهي كنيم ،

 عشق نيز .

بهانه ها جاي حسِ عاشقانه 

را خوب مي گيرند...

دستهایم نوازش دستهایت را می خواهد

من احساسم را به تو سپرده ام

قلبم را عشق را به تو بخشیده ام

چشمانم را به تو دوخته ام تا مهربانیت را ببیند

گوشهایم کلام مهر آمیز تو را می خواهد

لبانم عطش بوسه عشق تو را می طلبد

همراهی و همدمی تو را می طلبم

زندگیم شده است عاشقانه

چندی است وجودم تو را می طلبد

می خواهم یک حس ساده و روان

تا که بگویم

بسیار دوستت میدارم....

خسته ام ...

خسته از نبودنت...

خسته از روزهایی که بی تو شب میشود...

و شبهایی که باز هم بی تو میگذرد تا که طلوعی و غروبی دیگر بیایند

و باز هم بگذرند...........بی تو..............

گفته بودی دلتنگی هایم را با قاصدک ها قسمت کنم تا به گوش تو برسانند

می گفتی قاصدک ها گوش شنوا دارند غمهایت را در گوششان زمزمه کن و به باد بسپار

من اکنون صاحب دشتی قاصدکم...

اما مگرتو نمیدانستی قاصدک های خیس از اشک می میرند؟

دوست دارم ستاره شم تو آسمونت بیایو پیدام کنی

دوست دارم بارون شمو میون ابرات بیایو پیدام کنی

منی رو پیدا کنی که هر روزش بیاد تو

چشماشو باز وا می کنه

شبا وقتی چشماشو می بنده که تو رو تو خوابش ببینه

شبا وقتی که می ره کناره پنجره دنبال قشنگ ترین ستاره می گرده برات

بین اون همه ستاره می بینه

ماه داره چشمک می زنه

با خودش می گه که باشه من تو رو بهش میدم

ولی وقتی که اونو از آسمون رویاهاش بر چیدو رفت

آسمونم عشقشو از رو زمین برداشت و رفت...

من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....

می خواهم با تو سخن بگویم....

می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...

می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...

شعر هایم ناتمام ماندند...اسیر دلتنگی شدم من...

و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...

کاش خیابان های شلوغ سهم ما نبود...

اما..غصه ای نخواهم خورد...اشکهایم را برای شانه های تو ذخیره خواهم کرد...

حرف های ناتمامم را به روی دیوار قلبم حک می کنم و با دیدنت همه را تکمیل می کنم...

پاییز از راه می رسد و ما دوباره به بودن و رسیدن به انتهای جاده ی سرنوشت می اندیشیم...

نقاش خوبی نبودم...
اما این روزها...به لطف تو...
انتظار را دیدنی می کشم!!!

منو بگیر از این روزای در به در،از این روزا از این شبای بی ثمر

منو ببر به خاطرات رفتمون،روزایی که تو جا گذاشتی پشت سر

تو کوچه ها نمیشه بی تو پرسه زد،خیابونا غریبو غم گرفته ان

کجا برم چرا نمیرسم به تو،کجایی پس چرا نمیرسی به من ؟

حالا که نیستم اشکاتو کی پاک کنه،کی عاشقونه مینویسه اسمتو ؟

بدونه من هزار سال دیگه هم،بدون کسی نمیشکنه طلسمتو ؟

چقدر حرف مونده و نمیشنوی،چقدر راه مونده و نمیکشم

ببین کجای غصه پس زدی منو،محاله بی پناه تر از این بشم

غریبگی نکن دلم غریبه نیست،همونه که برات ستاره چیده بود

بگو که یادته بگو که یادته همون که گفتی از خدا رسیده بود

تو شونتو نمیسپری به حق حقم،نه میگی عاشقی نه میگم عاشقم

نه تو دیگه برام اون عشق سابقی نه من دیگه برات گل شقایقم

 بهت گفتم میخوام یادت نیوفتم،چشام هی تو نخ عکس تو میره

یه آهنگی گذاشتم که میدونم،اگه گوشش کنی گریت میگیره

صدام از گریه ی دیشب گرفته،دارم میمیرم از دیوونه حالی

با اشکام باز مهمونی گرفتم،همه چی هست فقط جای تو خالی

سلام مــاه مــن !

دیشب دلتنگ شدم و رفتم سراغ آسمان اما هر چه گشتم اثری از ماه نبود که نبود …!

گفتم بیایم سراغ ِ خودت ..

احوال مهتابیت چطور است ؟!

چه خبــر از تمام خوبی هایت و تمام بدی های مــن ؟!

چه خبــر از تمام صبــرهایت در برابر تمام ناملایمت های مــن ؟!

چه خبر از تمام آن ستاره هایی که بی من شمردی و من بی تو ؟!

چقدر نیامده انتظار خبــر دارم ؟!

چه کنم دلم بــرای تمــام مهــربانی هایت لک زده است !

راستی ، باز هم آســمان دلت ابری است یا ….؟!

می دانم ، تحملم مشکل است …. اما خُب چه کنم؟!

یک وقت خســته نشوی و بــروی مــاه دیگری شود …. هیچ کس به اندازه مــن نمی تواند آســـمانت باشد !

تو فقط ماه من بمون و باش !

ماه من !

مراقب خاطراتمان ، روزهای با هم بودنمان .. خلاصه کنم بهونه موندنم مراقب خودمون باش

دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد. در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.

بقیه داستان در ادامه مطلب

ای خدا دلم گرفته

دلم از همه گرفته

حتی تو!!

حتی خودم!!

از خودم متنفرم

نمیدونم چرا

اما حوصلهی هیچکسی رو ندارم

فقط دلم میخواد با یکی صحبت کنم

با یکی که دردمو دوا کنه

ببینمش

حسش کنم

پیشش گریه کنم

من واقعا دلم از همه چی گرفته

خیلی هم گرفته

ای خدا!!!!

کمکم کن که کسی رو ناراحت نکنم

چون اگه بکنم دیگه راه برگشتی نیست!!!!

 دنیای این روزهای من درگیر تنهایی شده

                                                    تنها مدارا میکنم دنیا عجب جایی شده

خیلی سخته چیزی رو که تا دیشب بود یادگاری
 صبح بلند شی و ببینی که دیگه دوسش نداری
خیلی سخته که نباشه هیچ جایی برای آشتی
بی وفا شه اون کسی که جونتو واسش گذاشتی
خیلی سخته تو زمستون غم بشینه روی برفا
 می سوزونه گاهی قلب و زهر تلخ بعضی حرفا
خیلی سخته اون کسی که اومد و کردت دیوونه
 هوساش وقتی تموم شد بگه پیشت نمی مونه
خیلی سخته اگر عمر جادوی شعرت تموم شه
نکنه چیزی که ریختی پای عشق اون حروم شه
خیلی سخته اون که می گفت واسه چشات می میره
 بره و دیگه سراغی از تو ونگات نگیره
خیلی سخته تا یه روزی حرفهای اون باورت شه
 نکنه یه روز ندامت راه تلخ آخرت شه
خیلی سخته که عزیزی یه شب عازم سفر شه
تازه فردای همون روز دوست عاشقش خبر شه
 خیلی سخته بی بهونه میوه های کال رو چیدن
که دل بخدا کم غصه ای نیست چن روزی تو رو ندیدن
 خیلی سخته ی رو با نگات دزدیده باشی
 وسط راه اما از عشق یه کمی ترسیده باشی
خیلی سخته که بدونه واسه چیزی نگرانی
از خودت می پرسی یعنی می شه اون بره زمانی؟
خیلی سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی
اما وقتی که بهار شد یه جوری ازش جدا شی
خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه
بعد به اون بگی که چشمات نمی خواد اون رو ببینه
خیلی سخته که ببینیش توی یک فصل طلایی
 کاش مجازات بدی داشت توی قانون بی وفایی
خیلی سخته که ببینی کسی عاشقیش دروغه
چقدر از گریه اون شب چشم تو سرش شلوغه
خیلی سخته و قشنگه آشنایی زیر بارون
اگه چتر نداشته باشی توی دستا هردوتاشون
 خیلی سخته تا همیشه پای وعده ها نشستن
 چقدر قشنگه اما واسه ی کسی شکستن
 خیلی سخته واسه ی اون بشکنه یه روز غرورت
اون نخواد ولی بمونه همیشه سنگ صبورت
 خیلی سخته بودن تو واسه ی اون بشه عادت
دیگه بوسیدن دستات واسه اون نشه عبادت
 خیلی سخته چشمای تو واسه ی اون کسی خیسه
 که پیام داده یه عمر واسه تو نمی نویسه
 خیلی سخته که دل تو نکنه قصد تلافی
 تا که بین دو پرستو نباشه هیچ اختلافی
خیلی سخته اونکه دیروز تو واسش یه رویا بودی
از یادش رفته که واسش تو تموم دنیا بودی
خیلی سخته بری یک شب واسه چیدن ستاره
ولی تا رسیدی اونجا ببینی روز شد دوباره